Κοινωνία & Παρελθόν: προσλήψεις της αρχαιότητας στη σύγχρονη Ελλάδα»

Οι επιλογές αυτές δε βασίζονται αποκλειστικά σε επιστημονικά κριτήρια. Συχνά έχουν αισθητικά, ιδεολογικά ή πολιτικά συμφραζόμενα.

Στην Ελλάδα η ιδεολογική υπεροχή της «αρχαιότητας» θεωρείται αξιωματική. Αυτό συχνά οδηγεί σε μια υποβάθμιση  πιο πρόσφατων περιόδων της ιστορίας, ενίοτε δε και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας. Ωστόσο, τελευταία ακούγονται φωνές που διεκδικούν μια πιο διαλεκτική σχέση μεταξύ αρχαίας και νεότερης κληρονομιάς.
Στη συζήτηση αυτή διερευνήθηκαν τα αξιολογικά κριτήρια που καθορίζουν την πολιτισμική διαχείριση σε επίπεδο νομοθεσίας, αρχαιολογικής πρακτικής και ιδεολογίας και οι αλλαγές που έχουν συμβεί από τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν είναι τα εξής:

– Πώς επιλέγουμε τι είναι σημαντικό να αναδειχθεί σε έναν αρχαιολογικό χώρο ή σε ένα μουσείο και τι όχι;
– Γιατί κάποιες ιστορικές περίοδοι αντιμετωπίζονται ως «υποδεέστερες» από άλλες;
– Τι έχει αλλάξει στο νόμο και την αντίληψη του κοινού στη διάρκεια του χρόνου;
– Πώς συνδυάζεται η προστασία των μνημείων με τη ζωντανή λειτουργία μια πόλης;
– Πώς αποτιμούμε σήμερα μεγάλης έκτασης αρχαιολογικά έργα εντός του αστικού ιστού, όπως η ανασκαφή της αρχαίας Αγοράς σε μια πρώην πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Πλάκας;