Κοινωνία & Παρελθόν: προσλήψεις της αρχαιότητας στη σύγχρονη Ελλάδα

Καθολικό είναι πλέον το αίτημα για ενεργή συμμετοχή του κοινού στη μουσειακή διαδικασία και για υιοθέτηση νέων μορφών παρουσίασης, που δεν θα αναπαράγουν μονοσήμαντα ιστορικά αφηγήματα αλλά θα δίνουν χώρο σε εναλλακτικές προσεγγίσεις, ερμηνευτική πολυφωνία και κριτική θεώρηση του παρελθόντος. Στην Ελλάδα, με την πλειάδα αρχαιολογικών μουσείων, οι προκλήσεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία καθώς αφορούν άμεσα τη διαχείριση της ιστορικής μνήμης.

Στη συζήτηση κλήθηκαν να συμμετάσχουν τρεις επιστήμονες, που με το έργο τους συνέβαλαν στην αναμόρφωση του χαρακτήρα των ελληνικών μουσείων. Συζητήθηκε η εμπειρία τους ως προς το τι έχει συμβεί έως σήμερα αλλά και το πώς πρέπει να κινηθούν τα μουσεία στο μέλλον ώστε να ανταποκριθούν στην εκπαιδευτική και κοινωνική τους αποστολή. Μεταξύ άλλων τέθηκαν ερωτήματα όπως:

– Πώς μπορούμε να περιγράψουμε τα μουσεία του 21ου αιώνα και σε ποιους απευθύνονται; 
– Πόσο έχουν αλλάξει από παλαιότερα; Αντιμετωπίζουν το αίτημα για “ερμηνευτική πολυφωνία” ή παραμένουν πιστά στη λογική της γραμμικής ιστορικής αφήγησης;
– Έχουν τη δυνατότητα να καινοτομήσουν και, εάν ναι, με ποιον τρόπο; 
-Πώς επηρεάζονται από αντιλήψεις περί “ψυχαγωγικής αποστολής” και ανάγκης προσαρμογής στις “απαιτήσεις του κοινού”;
– Πώς επηρεάζουν τη μουσειακή διαδικασία οι νέες ψηφιακές τεχνολογίες; Είναι απλώς ένα νέο “εργαλείο” ή μια νέα δομή επικοινωνίας;