Λίθινο αγαλμάτιο (μικρό άγαλμα) με ιερογλυφική επιγραφή για τη μουσικό Νεσνεφθύ
Το κυρίαρχο έργο, που εισάγει τον επισκέπτη στην ενότητα, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το λίθινο αγαλμάτιο μιας ταξιδιώτισσας του 3ου αι. π.Χ., που κατέφθασε στη Δήλο από την εξωτική Αίγυπτο. Στην πίσω όψη της μορφής, ο θεατής ανακαλύπτει μια ιερογλυφική επιγραφή σε τρεις στήλες, που εξηγεί την ταυτότητά της:
Στο κείμενο η γυναίκα συστήνεται ως Νεσνεφθύς και αποκαλύπτει την ιδιότητά της: μια «τέλεια μουσικός». Κόρη της Τεχενέτ και ενός αξιωματούχου, καταγόταν από μια αρχαία πόλη της Αιγύπτου στο δυτικό δέλτα του Νείλου, που ονομαζόταν Σάις. Συνεχίζοντας, προτρέπει τους θνητούς –ιερείς και λατρευτές– που εισέρχονται στον ναό, όπου η ίδια είχε αφιερώσει το αγαλμάτιό της, να της αποδώσουν τις πρέπουσες τιμές. Έπειτα, τους παροτρύνει να κάνουν μαζί της μια δέηση για να μεταβούν στο Ντουάτ, δηλαδή στο βασίλειο των νεκρών. Η σημασία που δίνει η μουσικός στη ζωή μετά τον θάνατο ενισχύεται από την παρουσία του σχηματικού άνθους λωτού, που κρατά με το αριστερό της χέρι, ένα φυτό που στην αιγυπτιακή μυθολογία συμβόλιζε την αιώνια ζωή.
Μια γυναίκα-μετανάστρια, η Νεσνεφθύς, πλασμένη στο βαθυπράσινο πέτρωμα της Αιγύπτου και καθαγιασμένη σε κάποιον ναό της Σαΐδος, φτάνει στις Κυκλάδες από την μακρινή πατρίδα της. Τελικός προορισμός της η Δήλος και το Ιερό των Αιγύπτιων Θεών, αφήνοντας το στίγμα της στη συνύπαρξη ξένων και τοπικών παραδοσιακών θρησκειών σε μια κοινωνία που αλλάζει. Το αγαλμάτιο φαίνεται ότι είχε αφιερωθεί στο ναό της Ίσιδας στη Δήλο.
