Λίθινη βάση με επιτύμβιο επίγραμμα

Το μνημείο βρέθηκε στην περιοχή του ναού του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, όπου είχε πιθανότατα μεταφερθεί. Σώζει τμήμα επιτύμβιου επιγράμματος που χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ.

Το πλήρες κείμενο του επιγράμματος διασώθηκε στην Παλατινή Ανθολογία (VII 245)*.

[ὦ Χρόν]ε, παντοίων θνητο[ῖς πανεπίσκοπε δαίμων],

[ἄγγελ]ọς ἡμετέρων πᾶσ[ι γενοῦ παθέων]^.

[ὡς ἱερὰν σώιζειν πε]ι[ρώμενοι Ἑλλάδα χώραν]

[Βοιωτῶν κλεινοῖς θνήισκομεν ἐν δαπέδοις].

(Χρόνε, θεέ που εποπτεύεις τα πάντα στους θνητούς, αγγελιαφόρος να γίνεις σε όλους για τα δικά μας πάθη^. πως προσπαθώντας να σώσουμε την ιερή χώρα της Ελλάδας, πεθαίνουμε στις ένδοξες πεδιάδες των Βοιωτών).

Στο υψηλής καλλιτεχνικής αξίας ποίημα, οι νεκροί προσφωνούν μια θεϊκή δύναμη, τον πανεπίσκοπο δαίμονα Χρόνο, που εποπτεύει το σύνολο της ανθρώπινης ζωής για να γνωστοποιήσει σε όλους τη συμφορά τους, δηλαδή τον θάνατό τους κατά την προσπάθειά τους να σώσουν την Ελλάδα. Ο Χρόνος θα διασώσει στο μέλλον την δόξα της ήττας τους, επειδή πέθαναν αμυνόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδας.

Το επίγραμμα έχει αποδοθεί από τους περισσότερους μελετητές στο Πολυάνδριο των περίπου χιλίων Αθηναίων πεσόντων στη μάχη της Χαιρώνειας, τις στάχτες και τα οστά των οποίων ο Φίλιππος επέτρεψε τελικά να μεταφερθούν για ταφή στην Αθήνα.

* Τα γράμματα εντός των αγκυλών δεν σώζονται στον λίθο.