Κρήτη. Αναδυόμενες πόλεις: Άπτερα ― Ελεύθερνα ― Κνωσός

Τρεις αρχαίες πόλεις ζωντανεύουν» που διήρκησε από 12 Δεκεμβρίου 2018 έως 30 Απριλίου 2019.

Επρόκειτο για μια έκθεση με πλούσιο οπτικό και ηχητικό υλικό, οθόνες, χάρτες, αλλά και χρήση των μέσων της νέας τεχνολογίας. Από την «εκατόμπολιν» Κρήτη του Ομήρου, η έκθεση εστίαζε σε τρεις σημαντικές πόλεις με βάση τα κοινά τους χαρακτηριστικά: τη δημιουργία τους, την ακμή, την παρακμή, την καταστροφή, την εγκατάλειψη και τον «θάνατό» τους, τη λήθη.

Πρόκειται για πόλεις με ιστορία αιώνων, που εγκαταλείφθηκαν και ξεχάστηκαν, αλλά και για τρία απτά παραδείγματα για τον τρόπο ανασκαφής και αποκάλυψής τους, για τις διαφορετικές ή παρόμοιες προσεγγίσεις ανάδυσής τους.

Ελάχιστες είναι και οι επιτόπιες αναφορές στο ίδιο διάστημα από επισκέπτες-περιηγητές της Κρήτης, που είτε επισκέφθηκαν οι ίδιοι την περιοχή είτε κατέγραψαν πράγματα εξ ακοής ή από αποθησαυρισμούς άλλων. Μόνον ο 18ος και κυρίως ο 19ος αιώνας αποτυπώνουν την ορθή θέση της στους χάρτες και οι αναφορές γι’ αυτήν γίνονται πιο ουσιαστικές. Οι επιθυμίες και οι ανταγωνισμοί των ξένων σχολών (κυρίως της Βρετανικής και της Ιταλικής) για μια ανασκαφή, θα καθυστερήσουν μια ουσιαστική ανάδυση της πόλης και μόνον το ενδιαφέρον της Κρητικής Πολιτείας για την ανάδυση της ελληνικής ταυτότητας του νησιού, θα ωθήσουν τον Βενιζέλο στο πλαίσιο του προγράμματος της αναβάθμισης του οδικού δικτύου του νησιού να αναθέσει το 1908 στον εκπαιδευτικό Ε. Πετρουλάκη την αποκατάσταση της βόρειας – ελληνιστικής γέφυρας, η οποία είχε καταστραφεί από πλημμύρα του ποταμού το 1898. Ο Πετρουλάκης φαίνεται ότι είναι ο πρώτος που ερεύνησε και τμήμα της ακρόπολης την ίδια χρονιά. Ακολούθησε ο Payne με μια μικρή χρονικά ανασκαφική έρευνα το 1929 ,αλλά χωρίς συνέχεια. Η ανάδυση της πόλης έμελλε να γίνει από ελληνικά χέρια με τις ανασκαφές του Πανεπιστημίου Κρήτης ως επιφανειακή έρευνα αρχικά, το 1984, και συστηματικά από το 1985 και εξής, έρευνα που συνεχίζεται και σήμερα.

Άπτερα

Η ερευνητική ιστορία της Άπτερας, της πόλης που δεσπόζει στη θάλασσα του κόλπου της Σούδας και στην αρχή του κάμπου του Αποκόρωνα, μοιάζει με αυτήν της Ελεύθερνας. Ωστόσο, η θέση της, όταν αναγράφεται στους χάρτες μετά τον 15ο αιώνα σημειώνεται ορθότερα σε σχέση με την πραγματική της θέση απ’ ό,τι συνέβη με την Ελεύθερνα. Η ταύτισή της έγινε από τον R. Pashley το 1834. Οι πρώτες ανασκαφικές έρευνες έγιναν από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή το 1862 και 1864. Αναφορές για την πόλη βρίσκουμε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Ι. Σβορώνο και τον Στ. Ξανθουδίδη, ενώ την τέταρτη δεκαετία του 20ού αιώνα η M. Guarducci δημοσιεύει επιγραφές από την πόλη. Το 1942 οι Γερμανοί ανασκάπτουν τον δίχωρο ναό υπό την επίβλεψη του Β. Θεοφανίδη, ενώ από το 1958 και εξής η Αρχαιολογική Υπηρεσία ξεκινά ανασκαφικές έρευνες με σωστικό χαρακτήρα. Η συστηματική ανασκαφή της πόλης είχε ζητηθεί το 1984 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης μαζί (εναλλακτικά) με τη Ελεύθερνα. Το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να δοθεί στο Πανεπιστήμιο η Ελεύθερνα, ενώ αργότερα την ανασκαφή της Απτέρας ανέλαβε η Αρχαιολογική Υπηρεσία (ΚΕ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, σήμερα ΕΦΑ Χανίων), έρευνα που συνεχίζεται έως σήμερα.

Ανάρτηση – Στήριξη Αντικειμένων – Σχεδιασμός Αναρτήσεων: Χρήστος Στεφανίδης, Βασιλική Τσιροπούλου

Εκθεσιακές Κατασκευές: Μάνος Λιγνός

Καλλιτεχνική Επιμέλεια: GR405 architects, Άρης Ζαμπίκος

Οικονομική Διαχείριση: Αθανάσιος Μασούρας, Οικονομικός Διευθυντής Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, 

Αργυρώ Φελεσάκη, Υπεύθυνη Λογιστηρίου Εφορείας Αρχαιοτήτων Χανίων

Χρυσούλα Δασκαλάκη, Περιφέρεια Κρήτης

Όθωνας Χαραλαμπάκης, ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ

Την έκθεση συνόδευε επιστημονικός κατάλογος, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, με λήμματα όλων των εκθεμάτων και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.