Χάλκινο ζευγάρι αυτιών με αναθηματική επιγραφή στην Ίσιδα
Δυο ανάγλυφα χάλκινα ανθρώπινα αυτιά των ελληνιστικών χρόνων μαρτυρούν, σύμφωνα με την επιγραφή που τα συνοδεύει, το αφιέρωμα που έκανε στην Ίσιδα ο Διογένης, από την Αντιόχεια στο ιερό των Αιγυπτίων θεών στη Δήλο.
Ο Διογένης απευθύνει τη δέησή (εὐχή) του προς τα αυτιά της φιλεύσπλαχνης, της «επήκοης», θεάς Ίσιδας ελπίζοντας να εισακουστεί.
Η λατρεία της Ίσιδας, της σπουδαίας και αρχέγονης θεάς των Αιγυπτίων, εμφανίζεται στην αρχαία Ελλάδα τον 4ο αι. π.Χ. και εντονότερα μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την ίδρυση και μετέπειτα επιρροή του βασιλείου των Πτολεμαίων. Η λατρεία της διαδίδεται αρχικά μέσω εμπόρων και ταξιδιωτών σε νησιωτικές, παραθαλάσσιες πόλεις και σε λιμάνια, όπως στον Πειραιά και την Ερέτρια.
Στην κοσμοπολίτικη Δήλο, κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, η Ίσιδα κυριαρχεί και εμφανίζεται με πλήθος ονομάτων (Δικαιοσύνη, Νέμεσις, Νίκη, Πρωτογένεια, Ταποσιριάς, Τύχη, Υγεία) και με πολλά επίθετα (δικαία, ευπλοία, σώτειρα, χρηστή), ενώ συνδέεται και με θεές, με τις οποίες εμφανίζει κοινά χαρακτηριστικά, όπως την Αστάρτη, την Αφροδίτη και τη Μητέρα των Θεών.
