Βωμίσκος Σωφάντου
Ο μικρός βωμός, που χρονολογείται στα ρωμαϊκά χρόνια, αφιερώθηκε σύμφωνα με την εγχάρακτη επιγραφή του, από τον Σώφαντο Μόλλιο στη Μητέρα των Θεών. Βρέθηκε μαζί με ενεπίγραφη μεγάλη λεκάνη από λευκό μάρμαρο, ανάθημα επίσης στη Μητέρα των Θεών και με μια ενεπίγραφη στήλη που όριζε το ιερό της Μητρός των Θεών, της Αγαθής Τύχης και του Αγαθού Δαίμονος.
Η Μεγάλη Μήτηρ ή Μήτηρ θεών ή απλά Μήτηρ ή Κυβέλη, η λατρεία της οποίας μεταφέρθηκε στους Έλληνες ήδη κατά την αρχαϊκή εποχή από τους λαούς της Μικράς Ασίας και κυρίως τους Φρύγες, ήταν η αρχέγονη μορφή της μητέρας, προστάτιδα της μητρότητας, της γονιμότητας, της βλάστησης και της καρποφορίας, αλλά και των σπιτιών, των πόλεων και των κοινωνικών θεσμών.
Η συχνή σχετικά παρουσία βωμίσκων με επιγραφές σε σπίτια της αρχαίας πόλης αφιερωμένα στον Αγαθό Δαίμονα και την Αγαθή Τύχη δείχνει τη σημασία που απέδιδαν οι Θηραίοι, από τους ελληνιστικούς χρόνους, σε θεότητες που λατρεύονταν από κοινού με την Μητέρα των Θεών στο αγροτικό ιερό, προσδοκώντας στην προστασία και ευημερία του σπιτιού τους και των ενοίκων του.
