Τμήμα από το ενεπίγραφο βάθρο χάλκινου αγάλματος του Πελοπίδα

Η βάση, κατασκευασμένη από γκρίζο ασβεστόλιθο, έχει ιδιαιτέρως επιμελημένη επιγραφή χαραγμένη στοιχηδόν. Το κείμενο διατηρείται αποσπασματικά.

Σπάρτη μέγ χήρ[ωσας——]
εὐλογίαι πιστ[————]
[πλε]ιστάκι ΛΗ[————]
[στῆ]σαι Βοιω[————-]
Πελοπίδαν Ὶπ[πόκλου Θηβαῖον]
Θεσσαλοί ἀνέ[θηκαν——-]
Λύσιππος Λυσ[—-Σικυώνιος ἐποίησε].

Στους τέσσερεις πρώτους στίχους, διατηρείται αποσπασματικά επίγραμμα, στο οποίο υποδηλώνεται η συνεισφορά του στρατηγού Πελοπίδα στη μάχη των Λεύκτρων (371 π.Χ.). Ο Πελοπίδας ως αρχηγός του Ιερού Λόχου, πολέμησε με ανδρεία και διέσπασε τις γραμμές των Σπαρτιατών οπλιτών. Η νίκη στα Λεύκτρα σηματοδότησε τη συντριβή της στρατιωτικής δύναμης της Σπάρτης και την έναρξη της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον ελληνικό χώρο.

Στους επόμενους στίχους, διατηρούνται το όνομα του Πελοπίδα και του Κοινού των Θεσσαλών που αφιέρωσε το άγαλμα του Θηβαίου στρατηγού στο Ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Το 369 π.Χ., ο Πελοπίδας βοήθησε του Θεσσαλούς να αντιμετωπίσουν την απειλή του Αλεξάνδρου, τυράννου των Φερών. Στην τελική μάχη επικράτησαν οι Θηβαίοι, αλλά ο Πελοπίδας σκοτώθηκε. Οι Θεσσαλοί ζήτησαν από τους Θηβαίους την άδεια να θάψουν οι ίδιοι τον νεκρό και να του αποδώσουν τις πρέπουσες νεκρικές τιμές. Μεταξύ των τιμών, οι Θεσσαλοί ανέθεσαν τον χάλκινο ανδριάντα του στο Ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς.

Στον τελευταίο στίχο διαβάζουμε το όνομα του γλύπτη Λυσίππου. Ο ανδριάντας του Πελοπίδα στους Δελφούς εντάσσεται στην πρώιμη φάση της καλλιτεχνικής δημιουργίας του περίφημου γλύπτη.