Old (2025)
Phantom Age (2025)

Υπάρχει μια ώριμη χαλάρωση στη ζωγραφική της Marlene Dumas –μια σχεδόν αλχημική οικονομία των μέσων– που χαρακτηρίζει το καλλιτεχνικό της ρεπερτόριο τα τελευταία χρόνια. Στα κάθετα, μνημειακής κλίμακας έργα της, Old (2025) και Phantom Age (2025), για παράδειγμα, τα οποία η καλλιτέχνις δημιούργησε ειδικά για αυτή την έκθεση, συνεχίζει την έρευνά της σχετικά με την εξέλιξη της ζωής μέσα στον χρόνο, ενώ παράλληλα επεκτείνει την εξερεύνηση της αντίστασης στο σώμα της ζωγραφικής. Η μπογιά χύνεται και μετακινείται από το πινέλο της κατά μήκος αυτών των κάθετων καμβάδων, επιτρέποντας στη βαρύτητα, την τύχη και την πρόθεση να επηρεάσουν ισότιμα το τελικό αποτέλεσμα.

Οι δύο πίνακες –βασισμένοι σε ένα γλυπτό του 2ου αιώνα π.Χ. που ονομάζεται H Ηλικιωμένη Γυναίκα της Αγοράς και που απεικονίζει μια γυναίκα ντυμένη για μια διονυσιακή γιορτή– παρουσιάζουν διαφορετικές προοπτικές της κοινής εικόνας-πηγής τους καθώς και διαφορετικά μέσα παραγωγής. Ενώ η νωθρή ακινησία και η εύπλαστη καθετότητα του σώματος στο Phantom Age ήταν το αποτέλεσμα μιας ελεγχόμενης ροής χρώματος στην επιφάνεια του καμβά, το Old δεν ενέδωσε στη συγκεκριμένη τεχνική και κάλεσε τη Dumas να χρησιμοποιήσει το χέρι της ώστε να αποτυπώσει τη φασματική του όψη στον καμβά με ένα πινέλο. Σε αυτά τα έργα, η ιξώδης ουσία της λαδομπογιάς πέφτει σε ένα είδος γεωλογικής διαχρονικότητας, ενώ τα ενεργά γηράσκοντα «παλαιά» σώματα που σχηματίζει μοιάζουν να παγώνουν in media res στην απότομη τροχιά τους προς το απόλυτο τίποτα του θανάτου.