Immaculate (2003)

Ορισμένα έργα της Dumas έχουν ως θέμα τα ανθρώπινα γεννητικά όργανα και η ίδια έχει σχολιάσει συχνά την ομορφιά της ανθρώπινης μορφής. Ο οικείος πίνακας Immaculate πλαισιώνει τη σωματική γεωμετρία του κάτω γυναικείου κορμού με μια ευθεία τυπική μετωπικότητα. Απορρίπτοντας κατηγορηματικά οποιαδήποτε συμβατική ηθικολογική διχοτόμηση μεταξύ αγνών και ανήθικων καταστάσεων ύπαρξης, το Immaculate προβάλλει σχεδόν κινηματογραφικά μια εικόνα της αρχής και του τέλους τόσο της ζωγραφικής όσο και της ζωής.

Αυτό το έργο δονείται σε μια συχνότητα οριακά δυσδιάκριτη για το ανθρώπινο μάτι, με τη σιωπηλή παλέτα από μπλε, ροζ, μαύρο και γκρι να αντηχεί με μια παράδοξα φρενήρη ακινησία. Όπως συμβαίνει με όλους τους πίνακες της Dumas, είναι δύσκολο να διαχωριστεί η υλικότητα του χρώματος από το σώμα, ή μάλλον, τα σώματα που απεικονίζονται