Helena (1992)

Ένα ιδιαίτερα ισχυρό και κάπως πρώιμο δείγμα της ζωγραφικής πρακτικής της Marlene Dumas μπορεί να δει κανείς στο έργο της Helena (1992). Αυτό το ιδιαιτέρως οικείο ως προς την κλίμακα πορτρέτο της κόρης της καλλιτέχνιδας ως παιδιού δονείται σε υψηλή συχνότητα καθώς το γεμάτο αποφασιστικότητα βλέμμα του υποκειμένου κοιτάζει σκόπιμα τον θεατή. Δουλεύοντας σε μια συνειδητά ανορθόδοξη και ελαφρώς αφύσικη παλέτα από πράσινο, ώχρα, μαύρο και μπλε, η Dumas δημιουργεί μια εικόνα της Helena με οικονομία μέσων και μερικές απλές κινήσεις. Με μια κίνηση του καρπού της εδώ κι εκεί δημιουργεί δύο φρύδια, ένα ζευγάρι σφιγμένα χείλη και δύο εξαιρετικά εστιασμένα μάτια που καταφέρνουν και μεταφέρουν έναν έντονο σκεπτικισμό.

Η Helena, αποτυπωμένη με μια σχεδόν υδαρή παραμορφωμένη εστίαση πάνω σε φόντο χρώματος καμένου ξύλου, μοιάζει να είναι παρούσα στον κόσμο μας, ενώ με το ένα πόδι παραμένει ακόμη μέσα στον καμβά. Το πρόσωπό της αποτυπώνει την αδάμαστη επαναστατικότητα η οποία, σε συνδυασμό με τον σχεδόν αιθέριο χειρισμό της παλέτας της Dumas, πυροδοτεί μια ταλάντωση πέρα από το κατώφλι μεταξύ του κόσμου που κατοικούμε και ενός άλλου κόσμου, εκείνου των λαδιών ζωγραφικής και των χρωστικών.