EN

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΩΣ ΤΙΣ 20:00

Η Κύπρος στην ανατολική Μεσόγειο

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΕΧΝΗ

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Η Κύπρος είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου μετά τη Σικελία και τη Σαρδηνία, με συνολική έκταση 9251 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Η Κύπρος έχει δύο μεγάλες οροσειρές, το Τρόοδος (1951 μ.) και τον Πενταδάκτυλο (1024 μ.), μία μεγάλη εύφορη πεδιάδα, την Μεσαορία, και 650 χλμ. μήκος ακτών. Απολαμβάνει ήπιο μεσογειακό κλίμα (ξηρά καλοκαίρια, ήπιους υγρούς χειμώνες) και έχει τυπική μεσογειακή χλωρίδα και πανίδα που ευνοούν την βιοποικιλότητα.

Το νησί έχει πολλούς και καλούς φυσικούς λιμένες προς κάθε κατεύθυνση (περιοχές Σαλαμίνας, Λάρνακας, Λεμεσού, Κουρίου, Μαρίου και Σόλων), που καθιστούν εύκολη την θαλάσσια επικοινωνία με τη Μικρά Ασία, τη Συροπαλαιστίνη, την Αίγυπτο και, διαμέσου των νότιων μικρασιατικών ακτών και της Ρόδου, με το Αιγαίο.

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

H στρατηγική θέση της Κύπρου στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων (Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής) ευνόησε τις επαφές με άλλους πολιτισμούς και καθόρισε τον ρόλο της ως σημαντικού κέντρου του  εμπορίου στην ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, βέβαια, την έκαναν στόχο επιβουλών των ισχυρών δυνάμεων της κάθε περιόδου (από τους Ασσυρίους μέχρι τους Ρωμαίους).

Κατά την αρχαιότητα, η Κύπρος ήταν πλούσια σε ορυκτά, με πιο σημαντικά τα εκτεταμένα χαλκοφόρα κοιτάσματα στις βόρειες και βορειοανατολικές πλαγιές του Τροόδους. Η μεταλλουργία αναπτύχθηκε από πολύ νωρίς στο νησί και αποτέλεσε βασική οικονομική δραστηριότητα και πηγή πλούτου τουλάχιστον μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Στην ανάπτυξη της μεταλλουργίας συνέβαλε και η άφθονη ξυλεία που παρείχαν ως καύσιμη ύλη για την κατεργασία των μεταλλευμάτων οι δασωμένες πλαγιές των βουνών της Κύπρου. Η ξυλεία αποτέλεσε επίσης σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της ναυπηγικής και κατ’ επέκταση του θαλάσσιου εμπορίου, ενώ ταυτόχρονα εξαγόταν σε χώρες με έλλειψη δασών, όπως η Αίγυπτος.

Η Κύπρος ήταν ξακουστή στην κλασική αρχαιότητα για το κρασί, το λάδι και τα γεωργικά προϊόντα της, ενώ αρχαιολογικές μαρτυρίες υποδηλώνουν ότι ανάλογη πρέπει να ήταν η σημασία των προϊόντων αυτών για την οικονομία του νησιού ήδη από την Μέση Εποχή του Χαλκού.