Mike Kelley
Fortress of Solitude

Μάλιστα, τα θραύσματα του κρυπτονίτη, ενός ραδιενεργού μετάλλου από το έδαφος της παλιάς του πατρίδας, μπορούσαν να του στερήσουν όλες του τις δυνάμεις και να τον κάνουν ανήμπορο σαν παιδί. Στον κόσμο του Superman, το σπίτι του ήταν ένας δολοφόνος. Ο καλλιτέχνης από το Λος Άντζελες Mike Kelley (1954-2012) πέρασε όλη τη σταδιοδρομία του προσπαθώντας να γυρίσει σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, όπως ο Superman, κατέληξε στη συνειδητοποίηση ότι η αναζήτησή του ήταν ανέφικτη.

Με το βλέμμα στραμμένο στο παιχνίδι της μνήμης και της λησμοσύνης, η έκθεση συγκέντρωσε μία ποικιλία εμβληματικών έργων από όλη την καριέρα του καλλιτέχνη, επιδιώκοντας τον στοχασμό πάνω στην αλλόκοτη κατάσταση ψυχολογικής αστεγίας στον σύγχρονο κόσμο. Μεγαλωμένος στα προάστια του Ντιτρόιτ, ο Kelley ένιωσε από νωρίς έλξη προς τον παλμό της υποκουλτούρας του punk rock και της σκηνής της underground τέχνης. Αποτέλεσε σημαντική μορφή μιας νέας γενιάς Αμερικανών καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970, προσεγγίζοντας τη χαυνωτική επίδραση της κανονιστικής αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας με κριτικό βλέμμα και συνδύασαν τη γλυπτική, τη ζωγραφική, το βίντεο και την performance χωρίς σεβασμό προς οποιαδήποτε μορφή καλλιτεχνικής ιεραρχίας.

Τα πάντα ήταν δυνατά και το καθετί μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με στόχο να εξερευνήσει το καταπιεσμένο σκοτεινό υπογάστριο του φαινομενικά γαλήνιου επιχρίσματος της «φυσιολογικής» αμερικανικής μεσοαστικής ζωής. Είτε χρησιμοποιεί λούτρινα ζωάκια ως συναισθηματικά ομοιώματα χαμένων αναμνήσεων, είτε υπενθυμίζει την ψυχική ανεστιότητα του Superman με τη μορφή μιας αναδομητικής εξερεύνησης του Kelley στη συρρικνωμένη και απροσπέλαστη Κάντορ, τη γενέθλια πόλη του υπερήρωα που ο ίδιος κρατούσε φυλαγμένη στο Κάστρο της Μοναξιάς του, μας θυμίζει ότι όσο κι αν προσπαθήσουμε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι.