Ιάσονας Καμπάνης

Ίχνη της ανθρώπινης παρουσίας, και όχι η συμπαγής απεικόνιση της, λειτουργούν ως μια ομολογία της ανιμιστικής προέλευσης της θρησκευτικής λατρείας και της έννοιας της «εξουσιοδότησης» στα προστατευτικά πνεύματα ενός τόπου, τα genii locorum της κλασικής ρωμαϊκής θρησκείας.

Το έργο του με τίτλο «Λάλο» που παρουσιάζεται παράλληλα με την έκθεση του Μουσείου, «Χαιρώνεια, 2 Αυγούστου 338 π.Χ.: Μια μέρα που άλλαξε τον κόσμο», εμπνέεται από τον Λέοντα της Χαιρώνειας, επιτύμβιο μνημείο που στήθηκε μετά τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ., στην οποία και αναδείχθηκαν οι στρατιωτικές ικανότητες του Μεγάλου Αλεξάνδρου που συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη της μάχης. Το κεφάλι του λιονταριού ως ένα σύμβολο κυριαρχίας έρχεται, επίσης, σε διάλογο με την κεφαλή του Αλέξανδρου που απεικονίζεται στο έργο του Andy Warhol, και παρουσιάζεται μεταξύ άλλων στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης με θέμα τη Χαιρώνεια, δίνοντας έμφαση στην εννοιολογική δόμηση της αρχετυπικής μορφής και κατ’ επέκταση στη δημιουργία μιας πρώτης διασημότητας στην ιστορία των ανθρώπινων πολιτισμών.

Η εξέλιξη των κατακτητικών πρακτικών των ανθρώπων απέναντι στο είδος μας και κατ’ επέκταση απέναντι στην φύση, μας απομάκρυναν σταδιακά από την ομοιογενή, πνευματική και συμβολική της αξία, με συνέπεια να την ανταγωνιζόμαστε θέτοντας την ως ελεγχόμενη, πλήρως αναλώσιμη και συνεχώς παρατηρούμενη. Ο Καμπάνης θέλει να επαναφέρει στο κέντρο της συζήτησης, τη σχέση μας με τα υπόλοιπα ζώα, την ταύτισή μας με αυτά, και κατ’ επέκταση, με τη φύση. Το κίνητρό του βρίσκεται στην ανανέωση της επικοινωνίας μας με τον διαρκή χαρακτήρα ενός τόπου, μέσα από την εμπειρία του ιερού, μέσα από την αίσθηση της οικουμενικότητας και των πηγών της, όλα τα οποία έχουμε κακομεταχειριστεί σε τέτοιο βαθμό, που δυσκολευόμαστε να αυτο-προσδιοριστούμε έξω από τις ανθρωποκεντρικές μας επικλήσεις.

Ο Ιάσoνας Καμπάνης γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε αργυροχοΐα και σχεδιασμό κοσμήματος στη Σχολή Τεχνών Mokume της Θεσσαλονίκης. Από το 2007 ασχολείται με τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τα ψηφιακά μέσα και τα σκηνογραφικά έργα. Το έργο και η έρευνά του βασίζονται κυρίως σε θέματα και μοτίβα που σχετίζονται με τον μεσογειακό πολιτισμό και την παράδοση της ζωγραφικής. Το 2020 έλαβε το Βραβείο Καλλιτεχνικής Υποτροφίας του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος από την ARTWORKS. Έχει συνεργαστεί και εκθέσει, μεταξύ άλλων, με την Breeder Gallery (Αθήνα), την Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή (Αθήνα), την επιμελήτρια Μαρίνα Φωκίδη, το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το MoMus, το KEIV (Αθήνα), το Victoria Square Project (Αθήνα), την kunsthallekleinbasel (Βασιλεία), τη σκηνογράφο Πουλχερία Τζόβα, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (Αθήνα), τη σκηνοθέτη Μαρία Γαϊτανίδη, την ηθοποιό Stacy Martin, το Islington Arts Factory (Λονδίνο), το Bishopsgate Institute (Λονδίνο), τη Lubomirov/Angus Hughes Gallery (Λονδίνο), το London Print Studio (Λονδίνο), τη Ligne Roset (Λονδίνο), το περιοδικό Design Exchange, τον Murray Macaulay, διευθυντή του Christie’s Prints & Multiples, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών (Θεσσαλονίκη), τη χορογράφο Irina Osterberg και τον ζωολόγο Desmond Morris.