Πήλινο αγγείο (Ηώς)

Η σκηνή εντάσσεται στον κύκλο των λεγόμενων θεϊκών ερώτων, που εμφανίζονται στην ελληνική τέχνη από τον πρώιμο 6ο αι. π.Χ. και γρήγορα γίνονται ένα ιδιαίτερα δημοφιλές θέμα τόσο της αγγειογραφίας όσο και της πλαστικής. Συνήθως βέβαια απεικονίζονται ανδρικές θεότητες που προσπαθούν να δελεάσουν ερωτικά ή να απαγάγουν κάποιο θνητό νέο ή νέα.

Η Ηώς είναι η μόνη γυναικεία θεότητα που απεικονίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο στην ελληνική τέχνη. Ο Ζωγράφος της Villa Giulia διακοσμούσε αγγεία στην Αθήνα κατά την περίοδο από το 470 έως το 440 περίπου π.Χ. χρησιμοποιώντας κυρίως την ερυθρόμορφη τεχνική, Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του περιλαμβάνει δημιουργίες σε μεγάλα αγγεία, ειδικά σε κρατήρες διαφόρων μορφών.

Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης συνήθως προτιμούσε τις ήσυχες σκηνές, αλλά περιλάμβανε επίσης πολλές απεικονίσεις της διονυσιακής θρησκείας και ασυνήθιστους μύθους. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους αρχαίους καλλιτέχνες, το πραγματικό του όνομα είναι άγνωστο και προσδιορίζεται μόνο από τα τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά του έργου του. Οι μελετητές του έδωσαν το όνομά του από έναν κρατήρα στο Μουσείο της Villa Giulia στη Ρώμη.