Ερυθρόμορφη κύλικα

Η Κύλικα ήταν αγγείο πόσης που κατασκευαζόταν από πηλό ή μέταλλο και συχνά αφιερωνόταν σε ιερά. Κατά την Κλασική εποχή ήταν το βασικό και πιο δημοφιλές αγγείο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τα συμπόσια, τις ιδιωτικές συγκεντρώσεις ανδρών κυρίως αριστοκρατικής καταγωγής, που περιλάμβαναν φαγητό («δείπνο» ή «σύνδειπνο»), οινοποσία («πότο») και διαφόρων ειδών διασκεδάσεις. Οι κύλικες έφεραν διακόσμηση τόσο στην εξωτερική επιφάνεια όσο και στο κέντρο του εσωτερικού του αγγείου («μετάλλιο»). Σ

υχνά, μάλιστα, το «μετάλλιο» διακοσμούνταν με σκηνές σχετικές με τον Διόνυσο, το συμπόσιο ή ακόμη και με σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου. Με τον τρόπο αυτό οι αγγειογράφοι έλπιζαν να προκαλέσουν την έκπληξη του συμποσιαστή, ο οποίος δεν μπορούσε να δει την παράσταση πριν αδειάσει την κύλικα. Ο Ζωγράφος του Αντιφώντος, όπως είναι συμβατικά γνωστός, ήταν Αθηναίος αγγειογράφος και είναι γνωστός με το παραπάνω συμβατικό όνομα που του δόθηκε από τη διπλή αναγραφή του «Αντιφώντα καλού» σε έναν δίνο (αγγείο ανάμιξης υγρών) του Βερολίνου. Θεωρείται ότι ήταν μαθητής του Ονήσιμου και ειδικεύτηκε στη διακόσμηση ερυθρόμορφων αγγείων, πολλά από τα οποία έφτιαξε ο αγγειοπλάστης Ευφρόνιος.

Η ερυθρόμορφή τεχνική είναι τεχνική διακόσμησης  σύμφωνα με την οποία οι φιγούρες και τα διακοσμητικά μοτίβα, αφού σκιαγραφηθούν, διατηρούν το κόκκινο χρώμα του πηλού. Η υπόλοιπη επιφάνεια καλύπτεται με αραιωμένο πηλό, ο οποίος κατά την όπτηση γίνεται μαύρος. Η ερυθρόμορφή τεχνική  ήταν η κύρια τεχνική που χρησιμοποιούσαν τα αττικά εργαστήρια για τη διακόσμηση των αγγείων που παρήγαγαν από τα τέλη του 6ου αι. έως τα τέλη του 4ου αι. π.Χ.