ΦΑΟΥΣΤ

Από τον Γκαίτε στον Μάρλοου και τον ντε Σαντ, από τον Φρόιντ στον Γιουνγκ, ο Φάουστ του Άρη Μπινιάρη υπήρξε μια παράσταση έντονης μουσικότητας για τη δριμεία σύγκρουση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, το βίωμα και τη γνώση, το απολλώνιο και το διονυσιακό, και την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να βρει το νόημα της ύπαρξης και τη λύτρωση.

Η ιστορία του Φάουστ μεταφέρθηκε στο σήμερα σε μια παράσταση – εμβύθιση σε όλα εκείνα τα ένστικτα, τα συναισθήματα και τις σωματικές απολαύσεις που η σύγχρονη εκδοχή του ήρωα θυσίαζε στον βωμό του πνεύματος. Ο Φάουστ ήρθε σε επαφή με την ψυχοθεραπευτική διαδικασία, σε μια αγωνιώδη καταβύθιση στο ανεξερεύνητο μέχρι τώρα ασυνείδητό του. Το ψυχικό, όμως, αυτό ταξίδι είχε «σατανικές» προεκτάσεις. Οι κρυφές δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής, οι ασυνείδητες επιθυμίες και τα καταπιεσμένα ένστικτα, οι φόβοι και οι ενοχές, που κατοικοεδρεύουν στο ψυχικό του υπογάστριο, τον προ(σ)κάλεσαν σε έναν πρωτόγνωρο αγώνα με τον σκιώδη αυτόν κόσμο. Και είναι ακριβώς αυτές οι σκιές, αυτό το περιφρονημένο κομμάτι της ύπαρξης, που τον οδήγησαν στη μεγαλύτερη ιδεώδη και συνάμα θρησκευτική εμπειρία: τον έρωτα. Μόνο αυτός στάθηκε ικανός να φέρει το φως κόντρα σε κάθε πτυχή του που ο ίδιος ένιωθε «ρυπαρή», σε κάθε ενοχή και σε κάθε επιθυμία του απωθημένη. Μόνο αυτός τον εφέρει αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη ως τότε πρόκλησή του: την ίδια τη ζωή.