Ραλλού Παναγιώτου

Στο φωτογραφικό της έργο, κάθε εικόνα σχηματίζεται ως ένα σκαναρισμένο κοντινό πλάνο, φανερώνοντας μια ιδιοσυγκρατική σχέση με μια μακρά συλλογή αντικειμένων. Αντικείμενα που επικαλούνται μια κατάσταση διακοπών και ελεύθερου χρόνου συλλέγονται με αυστηρά κριτήρια χρονικότητας, υλικότητας και παρουσίας. Κάθε εικόνα είναι μια καταστρατήγηση στη δομή του αντικειμένου μέσα από μια πράξη εξεζητημένης ταξινόμησης, η οποία και καθρεπτίζει μια σχέση υπερβολής ανάμεσα στην ‘σχόλη’ και τη ‘σχολαστικότητα’.

Κάθε μία από τις εικόνες αποσκοπεί στη μονοπώληση του βλέμματος, μέσω μιας υψηλής ανάλυσης που αντιστοιχεί σε εγκληματολογική έρευνα.