Yφαίνοντας τους Ελληνικούς μύθους

Mythes et Heros Grecs Tisses

ΕΚΘΕΣΗ

THE EXHIBITION

To Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε συνεργασία με το Μουσείο Καλών Τεχνών του Παρισιού (Musee des Beaux-Arts de la Ville de Paris) παρουσίασε την έκθεση ‘Υφαίνοντας τους Ελληνικούς Μύθους’.

Η τέχνη αυτής της σύνθεσης αποτελείται από τεράστιους υφαντικούς πίνακες που χρησιμοποιούνταν για την διακόσμηση τοίχων. Η τεχνική της δημιουργίας τους διαφέρει απο εκείνη των απλών υφασμάτων και χαλιών. Τα πιο παλιά και καλοδιατηρημένα παραδείγματα χρονολογούνται τον ενδέκατο και δωδέκατο αιώνα και προέρχονται από την Γερμανία, την Σκανδιναβία και την Ισπανία. Η περίοδος από τον δέκατο τέταρτο έως τον δέκατο όγδοο αιώνα παρουσιάζει μία σημαντική ανάπτυξη αυτής της τεχνικής.

Η Φλάνδρα συνέχισε να παίζει έναν σημαντικό ρόλο τον δέκατο έκτο αιώνα. Η περιοχή των Βρυξελλών παρέμεινε ασυναγώνιστη εξαιτίας των εργαστηρίων και των προτύπων του Ρούμπεν. Παρ’όλα αυτά, απο το 1660 η Γαλλία κέρδισε μία θέση στην κορυφή με τα εργοστασία στο Abusson, Beauvais, και Gobelins που τα διηύθυνε κυρίως ο ζωγράφος Charles le Brun, ο αγαπημένος του Βασιλιά Louis του δέκατου τέταρτου.

Από τον 18ο αιώνα, οι περισσότεροι εσωτερικοί χώροι ήταν ακατάλληλοι για την έκθεση των υφαντικών συνθέσεων, παρ’όλο που εξαιρετικές συνθέσεις ακόμα υφαίνονταν σε Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία. Τον 19ο αιώνα, αναπαράχθηκαν ιστορικοί πίνακες ως συνθέσεις. Στον 20ο αιώνα, η τέχνη της υφαντικής βρήκε νέο έδαφος και οι καλλιτέχνες επαναπροσδιόρισαν το ενδιαφέρον τους και του έδωσαν καινούργια πρότυπα. Αυτούς τους καλλιτέχνες συμπεριέλαβαν ο Πικάσο, ο Μπράκ, ο Μιρό και ιδικά ο Λούρσατ.

Ειδικές ευχαριστίες αποδίδονται στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Παρισιού (Musee des Beaux-Arts de la Ville de Paris) στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο χορηγό της έκθεσης, την εταιρεία Citroen.

The N. P. Goulandris Foundation – Museum of Cycladic Art presented this exhibit on Woven Greek Myths and Heroes in collaboration with the Musee des Beaux-Arts de la Ville de Paris. 

The art of the tapestry consists of weaving large textile panels used as wall decor. The technique of their creation is different from that of simple fabrics and carpets. The oldest preserved examples date from the eleventh and twelfth centuries from Germany, Scandinavia, and Spain. The period from the fourteenth to the eighteenth saw major development in this technique. Flanders continued to play an important role in the sixteenth century. Brussels remained the uncontested leader dues to the workshops and models of Rubens. However, from the year 1660, France took its place as the top with factories of Abusson, Beauvais, and Gobelins which were primarily led by the painter Charles le Brun, the favourite painter of King Louis XIV.

By the eighteenth century, most interiors were less suitable for the display of tapestries, though beautiful tapestries were still woven in France, the Netherlands, Germany, Italy, and Spain. In the nineteenth century tapestries merely reproduced historical paintings. In the twentieth century the art of the tapestry found new life or artists rediscovered their interest and gave it new models. These artists included Picasso, Braque, Miro, and especially Lurcat.

The Museum of Cycladic Art would like to thank the Musee des Beaux-Arts de la Ville de Paris and the Institut Francais D’Athenes. We would also like to thank our sponsor, Citroen.