Θεϊκοί Διάλογοι

Divine Dialogues

ΕΚΘΕΣΗ

THE EXHIBITION

Για πρώτη φορά, 27 έργα του Cy Twombly εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία και την επαφή του με την Ελλάδα παρουσιάζονται δίπλα σε 12 έργα της αρχαιότητας, ανοίγοντας ένα μοναδικό&nbsp; και πρωτότυπο διάλογο μεταξύ της αρχαίας ελληνικής και της σύγχρονης τέχνης. Η έκθεση περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά σχέδια και γλυπτά του σύγχρονου καλλιτέχνη όπως: Αφροδίτη (1975), Παν (1975), Νίκη (1981), Απόλλων (1975),&nbsp; Διόνυσος (1975), Ορφεύς (1979), Ο Αρισταίος θρηνεί για τον θάνατο των μελισσών του (1973), Αφροδίτη Αναδυομένη (1979), τα οποία&nbsp; θα «συνομιλήσουν» με&nbsp; μια σειρά έργων της αρχαιότητας όπως o Κορμός Αναδυομένης Αφροδίτης από το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάφου, το Ανάγλυφο με παράσταση Ορφέως, Ευρυδίκης και Ερμή από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης, το Άγαλμα Διονύσου από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας,&nbsp; το Αγαλμάτιο Απόλλωνος και το Ειδώλιο πτερωτής Νίκης&nbsp;από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. &nbsp;_____







Η γοητεία που άσκησε η Ελλάδα στον Cy Twombly είναι γνωστή. Αν και επισκέφθηκε τη χώρα&nbsp; μας για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1960, η ελληνική μυθολογία καταλαμβάνει σημαντική θέση στο έργο του ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Μόλις τη δεκαετία του 1970&nbsp; ωστόσο εξερεύνησε σε βάθος την ελληνική ιστορία και μυθολογία, με αποκορύφωμα το αριστούργημά του, τον κύκλο Fifty Days at Iliam (Πενήντα Ημέρες στην Τροία), στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφεια. Το έργο αυτό το δημιούργησε τα καλοκαίρια του 1977 και 1978 στο ατελιέ του στο Bassano της Teverina, βόρεια της Ρώμης.&nbsp;&nbsp;&nbsp; 



















Ο τρόπος που επέλεξε ο Twombly να ανταποκριθεί στην καλλιτεχνική κίνηση αυτής της δεκαετίας που δεν θεωρούσε τη ζωγραφική σημαντική,&nbsp; ήταν να μεταμορφώσει τη ζωγραφική του σε γραφή. Αυτό ειναι εμφανές στα μεγάλης κλίμακας διάσημα ζωγραφικά έργα του Αφροδίτη και Απόλλων (1975), ή στα μεταγενέστερα, μνημειώδη έργα&nbsp; του, Ορφεύς (1979). Στα έργα του- τόσο στα ζωγραφικά όσο και στα γλυπτά- μνημόνευε συχνά τους θεούς του Ολύμπου, από τις μείζονες μορφές της Αφροδίτης, του Απόλλωνα και του Διονύσου μέχρι την&nbsp; Νίκη, τον Πάνα ή τον Αρισταίο. *Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Cy Twombly Foundation.

For the first time, 27&nbsp;works by Cy Twombly inspired by Greek mythology and his close ties with Greece, are&nbsp;presented alongside 12 ancient artworks, revealing a unique and original dialogue between ancient Greek and contemporary art. The exhibition includes representative drawings and sculptures by the contemporary artist, such as Venus (1975), Pan (1975), Nike (1981), Apollo (1975), Dionysus (1975), Orpheus (1979), Aristaeus mourning the loss of his bees (1973) and Aphrodite Anadyomene (1979). These works will “converse” with a series of ancient artworks such as the Torso of Aphrodite Anadyomene from the Archaeological Museum of Paphos, the Relief with representation of Orpheus, Eurydice, and Hermes from the National Archaeological Museum of Naples, the Statue of Dionysus from the Archaeological Museum of Eleusis, the Statuette of Apollo and the Figurine of winged Nike from the National Archaeological Museum of Athens. _____

Cy Twombly‘s fascination with Greece is well known. Even though he first visited the country during the summer of 1960, Greek mythology takes an important place in his oeuvre already since the late 1950s. But it was only in the 1970s that he explored the Greek history and mythology in depth, culminating with his masterpiece, the cycle Fifty Days at Iliam (Philadelphia Museum of Art). He painted this work over the summers of 1977 and 1978 in his studio in Bassano in Teverina, north of Rome.

















Twombly’s response to that decade’s disdain for painting was to transform it into writing, as in the famous large drawings Venus and Apollo, 1975 or the later, monumental Orpheus drawings, 1979. In his artworks -both in drawings and sculptures- he frequently alluded to the Olympian gods, from the major figures of Aphrodite, Apollo and Dionysus, to Nike, Pan, or Aristaeus. A special place at the very core of the exhibition holds an unexpected visitor: the famous François Vase, also known as the Kleitias and Ergotimos Krater, a milestone in the development of ancient Greek pottery and vase painting, which travels for the first time outside Italy, from the Archaeological Museum of Florence. It has been said that the François Vase is so unique that, even if all other ancient Greek vases were lost, it alone could illustrate Greek mythology and the code of Archaic Greek art.























**Τhe exhibition is made possible thanks to the kind support of the Cy Twombly foundation.

Η ΕΚΘΕΣΗ

Ξεχωριστή θέση στο κέντρο της έκθεσης έχει ένας απρόσμενος επισκέπτης, το περίφημο αγγείο François, γνωστό και ως Κρατήρας του Εργότιμου και του Κλειτία, ένα ορόσημο στην ανάπτυξη της αρχαίας ελληνικής κεραμικής και αγγειογραφίας που για πρώτη φορά ταξιδεύει εκτός Ιταλίας, από το αρχαιολογικό μουσείο της Φλωρεντίας.&nbsp; Για το αγγείο François έχει λεχθεί ότι η μοναδικότητά του είναι τέτοια ώστε ακόμη και αν χάνονταν όλα τα άλλα αγγεία και διατηρείτο μόνο αυτό, θα ήταν ικανό να μιλήσει για την ελληνική μυθολογία και για τον κώδικα της αρχαϊκής ελληνικής τέχνης. Το αγγείο François ή Κρατήρας του Κλειτία, είναι ένας μεγάλος αττικός ελικωτός κρατήρας μελανόμορφου ρυθμού ύψους 66 εκ. που χρονολογείται περί το 570 π.Χ.&nbsp; Κατασκευάστηκε και φιλοτεχνήθηκε στην Αττική από τον αγγειοπλάστη Εργότιμο και τον αγγειογράφο Κλειτία, όπως μαρτυρούν οι «ἐπί τὰ λαιά» (προς τα αριστερά) υπόγραφές των καλλιτεχνών: ΕΡΓΟΤΙΜΟΣΜΕΠΟΙΕΣΕΝ (Ἐργότιμος μ’ ἐποίησεν, Ο Εργότιμος με κατασκεύασε) και ΚΛΙΤΙΑΣΜΕΓΡΑΦΣΕΝ (Κλ[ε]ιτίας μ’ ἐγραφσεν, Ο Κλειτίας με ζωγράφισε). 

Ανακαλύφθηκε το 1844-1845 στο εσωτερικό ενός τάφου στην ετρουσκική πόλη Vulci της Ιταλίας&nbsp; από τον ανασκαφέα Al. François, το όνομα του οποίου φέρει. Στην επιφάνειά του απεικονίζονται περισσότερες από 270 μορφές που ταυτίζονται με επιγραφές, καθώς και ποικίλα μυθολογικά επεισόδια, ορισμένα από τα οποία αποδίδονται για πρώτη φορά στην αρχαία ελληνική τέχνη.&nbsp; Το 1900 ένας φύλακας του μουσείου πέταξε ένα σκαμνί στην προθήκη που περιείχε το αγγείο και το τελευταίο έσπασε σε 638 κομμάτια. Το 1902 συντηρήθηκε από τον Πιέτρο Ζέη και το 1973 αποκαταστάθηκε με την ενσωμάτωση μάλιστα κομματιού που προηγουμένως έλειπε. Σήμερα, βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Φλωρεντίας.

A special place at the very core of the exhibition holds an unexpected visitor: the famous François Vase, also known as the Kleitias and Ergotimos Krater, a milestone in the development of ancient Greek pottery and vase painting, which travels for the first time outside Italy, from the Archaeological Museum of Florence. It has been said that the François Vase is so unique that, even if all other ancient Greek vases were lost, it alone could illustrate Greek mythology and the code of Archaic Greek art. The&nbsp;François&nbsp;Vase, also known as the Kleitias Krater, is a large Attic volute krater&nbsp;decorated in&nbsp;the&nbsp;black-figure&nbsp;style, which stands at 66&nbsp;cm in height and is dated approximately at 570 BC. It was created and painted in Attica by the vase maker Ergotimos and the vase painter Kleitias, as the artists’ signatures indicate (from right to left): "Ergotimos mepoiesen" and&nbsp;"Kleitias megraphsen", meaning “Ergotimos&nbsp;made me" and "Kleitias&nbsp;painted me".

It&nbsp;was&nbsp;found&nbsp;in&nbsp;1844/1845&nbsp;in&nbsp;an&nbsp;Etruscan&nbsp;tomb near&nbsp;Chiusi, Italy,&nbsp;and was named after&nbsp;its discoverer&nbsp;Alessandro Francois. It depicts&nbsp;over&nbsp;270&nbsp;figures,&nbsp;many&nbsp;with&nbsp;identifying inscriptions, representing a number of mythological themes, some of&nbsp;which portrayed here for the first time in ancient Greek art. In 1900 a museum&nbsp;guard threw a stool at the case that contained the vase and&nbsp;smashed&nbsp;it&nbsp;into&nbsp;638&nbsp;pieces.&nbsp;It&nbsp;was&nbsp;restored&nbsp;in&nbsp;1902&nbsp;by&nbsp;Pietro&nbsp;Zei,&nbsp;while&nbsp;a&nbsp;second&nbsp;reconstruction,&nbsp;in&nbsp;1973,&nbsp;incorporated&nbsp;a&nbsp;previously&nbsp;missing&nbsp;piece.&nbsp;It&nbsp;is&nbsp;now&nbsp;guarded&nbsp;at&nbsp;the&nbsp;Archaeological&nbsp;Museum&nbsp;of&nbsp;Florence.&nbsp;

TO ΑΓΓΕΙΟ FRANCOIS

FRANCOIS VASE

Ο Cy Twombly (1928 -2011) γεννήθηκε στο Lexington της Virginia. Ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική στο The Boston Museum School και στο&nbsp; Washington and Lee University στο Lexington. Το 1950 φοίτησε στο The Art Students League of New York, όπου έγινε φίλος με τον Robert Rauschenberg. Το 1951-52, φοίτησε επί σειρά εξαμήνων στο Black Mountain&nbsp; College της North Carolina, όπου παρακολούθησε μαθήματα που παρέδιδαν οι Robert Motherwell και Ben Shahn και γνώρισε τον John Cage.

Χάρις σε μια ταξιδιωτική υποτροφία από το Virginia Museum of Fine Arts του Richmond, ταξίδεψε στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αφρική το 1952-53, επισκεπτόμενος τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και το Μαρόκο, συνοδευόμενος, στο τελευταίο, από τον Rauschenberg. Πίσω στις Η.Π.Α, οι&nbsp; δυο τους μοιράστηκαν ένα στούντιο στην Fulton Street της Νέας Υόρκης και συμμετείχαν σε μια έκθεση στην Stable Gallery το φθινόπωρο του 1953.















Το 1959 παντρεύτηκε τη Βαρόνη Tatiana Franchetti και ο γιος τους Cyrus Alessandro γεννήθηκε την ίδια χρονιά.

















Στη διάρκεια των επόμενων χρόνων περνούσε τους θερινούς μήνες ταξιδεύοντας στις χώρες της Μεσογείου -στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Αίγυπτο, την Τυνησία- ενώ συχνά περνούσε τον χειμώνα στη Νέα Υόρκη ή στο Lexington, όπου είχε νοικιάσει ένα στούντιο, ή άλλοτε πάλι στο Captiva Island της Florida μαζί με τον Rauschenberg. Από το 1983 μέχρι τον θάνατό του, έζησε και εργάστηκε στην Gaeta, ένα παραθαλάσσιο λιμάνι ανάμεσα στη Ρώμη και τη Νάπολη.











Για πολλά χρόνια το έργο του Twombly ήταν ευρύτερα γνωστό στην Ευρώπη παρά στις Η.Π.Α. Στην αρχή οι εκθέσεις του φιλοξενούνταν σε ιδιωτικές γκαλερί, μεταξύ άλλων στη Νέα Υόρκη (από το 1960 και έπειτα στην Leo Castelli), συχνότερα πάντως στη Ρώμη και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Η πρώτη του μουσειακή έκθεση στις Η.Π.Α φιλοξενήθηκε στο Milwaukee Art Center το 1968. Μια δεύτερη έκθεση ακολούθησε επτά χρόνια αργότερα, το 1975, στο Institute of Contemporary Art της Philadelphia. Ο Cy Twombly «ανακαλύφθηκε» τελικά και αναγνωρίσθηκε στις Η.Π.Α τις παραμονές μιας μεγάλης κλίμακας ρετροσπεκτίβας του που επιμελήθηκε ο Kirk Varnedoe στα 1994-95 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης.&nbsp;













Στο διάστημα που επακολούθησε ο Twombly έλαβε μεγάλο αριθμό επάθλων&nbsp; και διεθνών βραβείων-συμπεριλαμβανομένου του Praemium Imperiale το 1996- και τιμήθηκε με εκθέσεις και ρετροσπεκτίβες στα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου. Τα έργα του εκτέθηκαν πολυάριθμες φορές στην Biennale της Βενετίας: τα ζωγραφικά έργα του το 1980 και ο κύκλος “green paintings”, που αποτελείται από εννέα κομμάτια, το 1989. Τέλος, ο απαρτιζόμενος από δώδεκα κομμάτια κύκλος Lepanto το 2001 (τώρα φυλάσσεται στο Μουσείο Brandhorst του Μονάχου).



















Η Cy Twombly Gallery, ένα μουσείο αφιερωμένο αποκλειστικά στο έργο του, σχεδιάστηκε από τον Renzo Piano σε στενή συνεργασία με τον Twombly και άνοιξε τις πόρτες του το 1995 στο campus του Menil Collection στο Houston, Texas.

















Ο Cy Twombly πέθανε σε ηλικία 83 χρόνων στις 5 Ιουλίου 2011 στη Ρώμη.

Cy Twombly (1928-2011) was born in Lexington, Virginia. He began studying painting at the Boston Museum School and at Washington and Lee University in Lexington. In 1950 he studied at the Art Students League of New York, where he became friends with Robert Rauschenberg. In 1951-52, he spent several semesters at Black Mountain College in North Carolina, where he attended courses taught by Robert Motherwell and Ben Shahn, among others, and made the acquaintance of John Cage. 

 Thanks to a travelling scholarship from the Virginia Museum of Fine Arts in Richmond, he traveled to Europe and North Africa in 1952-53, journeying through France, Spain, Italy, and Morocco, being joined at the latter by Rauschenberg. Back in the US, they shared a studio on Fulton Street in New York and participated in an exhibition at the Stable Gallery in the fall of 1953. Following his military service, a one-year teaching assignment in Virginia, and further exhibitions at the Stable Gallery in New York, he began spending more and more time in Italy from the spring of 1957 on. He had his first solo exhibition in Rome at Galleria La Tartaruga in 1958. In 1959 he married Baroness Tatiana Franchetti, who came from an old Roman family of art patrons; their son Cyrus Alessandro was born that same year. During the following years he spent the summer months traveling the Mediterranean countries -Greece, Turkey, Egypt, Tunisia- and often spent the winter in New York, or in Lexington where he had rented a studio, or with Rauschenberg on Captiva Island in Florida. In addition to his various studios in Rome, he also used a house in Bassano in Teverina for larger works and bought and renovated the house in 1975. From 1983 until his death, he lived and worked in Gaeta, a seaport situated between Rome and Naples. For many years Twombly’s work was better known in Europe than in US. Initially exhibitions were held in private galleries in, among other places, New York (at Leo Castelli from 1960 on), but more frequently in Rome and other European cities. The first museum exhibition in the US was held at the Milwaukee Art Center in 1968. A second followed seven years later, in 1975, at the Institute of Contemporary Art in Philadelphia and moved from there to San Francisco. Cy Twombly was finally discovered and recognized in his native country in the wake of a large-scale retrospective curated by Kirk Varnedoe in 1944-95 at the Museum of Modern Art in New York, which then moved on to Houston and Los Angeles. Twombly was subsequently showered with prizes and international awards -including the Praemium Imperiale in 1996- and honored in exhibitions and retrospectives in the great museums of the world. His works were exhibited numerous times at the Venice Biennale: his drawings in 1980; his nine-piece cycle of “green paintings” in 1989; and his twelve-part Lepanto cycle in 2001 (now in the holdings of the Museum Brandhorst in Munich). The Cy Twombly Gallery, a museum dedicated solely to his work, was designed by Renzo Piano in close cooperation with Twombly and opened its doors in 1995 on the campus of the Menil Collection in Houston, Texas. Cy Twombly died at the age of 83 on 5 July 2011 in Rome.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

THE ARTIST

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

EXHIBITION CATALOGUE

CYCLADIC SHOP

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ

CURATED BY

Καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης Διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης&nbsp;

Professor Nikolaos Stampolidis Director of the Museum of Cycladic Art

Jonas Storsve Επιμελητής στο Centre Georges Pompidou στο Παρίσι και Επιμελητής της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης Cy Twombly στο Centre Georges Pompidou.

Jonas Storsve Curator at the Centre Georges Pompidou in Paris and of the major Cy Twombly retrospective exhibition at the Centre Georges Pompidou