Η αφθονία κοιτασμάτων μαρμάρου, ιδιαιτέρως στη Νάξο και την Κέρο, ανέδειξε την μαρμαρογλυπτική ως την κατ’ εξοχήν ασχολία των κατοίκων των Κυκλάδων κατά την 3η χιλιετία π.Χ. Η κατασκευή των αγγείων και των ειδωλίων γινόταν με λίθινα και μετάλλινα εργαλεία. Σύγχρονα πειράματα σε συνδυασμό με πληροφορίες που αντλούμε από «εργαστηριακούς» χώρους και ημιτελή έργα παρέχουν ενδείξεις για την τεχνική κατασκευής των αγγείων και των ειδωλίων.
Για την κατασκευή των αγγείων υπήρχαν δύο βασικά στάδια: η λάξευση του σχήματος του σκεύους και εν συνεχεία η τελική μορφοποίηση και στίλβωση. Η κατασκευή των κλειστών αγγείων, όμως, ήταν πιο απαιτητική και περιελάμβανε περαιτέρω στάδια, όπως η δημιουργία κοίλης εσωτερικής επιφάνειας, η δημιουργία οπών και η απόδοση εγχάρακτων λεπτομερειών. Η τυπολογία παρουσιάζει ποικιλομορφία και πολλές παραλλαγές. Ο κρατηρίσκος, γνωστός και ως «καντήλα» λόγω της ομοιότητάς του με τα καντήλια των ορθόδοξων εκκλησιών, είναι ίσως ο πιο χαρακτηριστικός τύπος αγγείου της Πρωτοκυκλαδικής περιόδου. Η φιάλη παρουσιάζει πολλές παραλλαγές: ρηχή φιάλη με κάθετη διάτρητη απόφυση, φιάλη με τέσσερεις οριζόντιες αποφύσεις στο χείλος και φιάλη με προχοή. Στα αγγεία πόσης συγκαταλέγονται τα κύπελλα και η κύλικα που είναι το πιο κοινό αγγείο με πόδι κατά τη διάρκεια της περιόδου. Η πυξίδα είναι ένας εξ ίσου συνήθης τύπος αγγείου και συναντάται ως σφαιρική, κυλινδρική αλλά και πηνιόσχημη. Από το ρεπερτόριό τους δεν λείπουν τα σύνθετα τελετουργικά σκεύη, όπως π.χ. τα δίδυμα αγγεία, οι κέρνοι, το αγγείο των περιστεριών και τα ζωόμορφα αγγεία.
