Ο κυκλαδικός πολιτισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το φυσικό περιβάλλον όπου γεννήθηκε. Η θάλασσα, η γη που δίνει τις πρώτες ύλες για τα τέχνεργα του ανθρώπου, όπως το μάρμαρο και ο οψιδιανός, το ιδιαίτερο φως του Αιγαίου, το έδαφος που καλεί σε μια μινιμαλιστική αρχιτεκτονική.
Κι αν είναι ακόμη πολλά τα αινίγματα που μένουν να λυθούν για το νόημα και την ερμηνεία των έργων που κατασκεύασαν οι Κυκλαδίτες στην εποχή της ακμής του πολιτισμού τους, άλλα τόσα είναι και τα αινίγματα της φύσης των Κυκλάδων που δεν έχουν απαντηθεί με σιγουριά. Ήταν άραγε πάντα τόσο αραιή και χαμηλή η βλάστηση στα νησιά ή μήπως το άδενδρο τοπίο είναι προϊόν της υπερβόσκησης;
Είναι βέβαιο πως πίσω από το φαινομενικά ξερό τοπίο των νησιών, κρύβεται μια θαυμαστή βιοποικιλότητα. Στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα ζούνε οργανισμοί, ζώα και φυτά, που αποτελούν πολύτιμους κρίκους σε ένα οικοσύστημα. Μέρος του οικοσυστήματος ήταν πάντα ο άνθρωπος. Το είδος μας επηρέασε και επηρεάστηκε από τη φύση. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή έγειρε η ζυγαριά επικίνδυνα προς τη μεριά της επίδρασης του ανθρώπου στη φύση.
Αν όμως οφείλουμε να προστατεύσουμε τους αρχαιολογικούς χώρους και τα ευρήματα των ανασκαφών, άλλο τόσο πρέπει να προστατεύσουμε και τη φύση.
Για να συνεχίσουμε να ζούμε και να παράγουμε πολιτισμό.
Από το εισαγωγικό κείμενο του παιχνιδιού