ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

GEOGRAPHY

Οι Κυκλάδες είναι ένα σύμπλεγμα δεκάδων νησιών στο νότιο τμήμα του Αιγαίου Πελάγους. Η Νάξος, με έκταση 428 τ.χλμ., είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος. H ονομασία Κυκλάδες είναι αρχαία και παραδίδεται από τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και πολλές άλλες πηγές. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, έτσι ονομάζονταν τα νησιά Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Μήλος, Σίφνος, Κίμωλος, Πάρος, Νάξος, Σύρος, Μύκονος, Τήνος και Άνδρος, που σχημάτιζαν κύκλο γύρω από το ιερό νησί της Δήλου. Η Θήρα, η Ίος, η Σίκινος, η Φολέγανδρος, η Αμοργός, η Ανάφη, μαζί με κάποια νησιά των σημερινών Δωδεκανήσων, εντάσσονταν συνήθως στις νότιες Σποράδες. Οι μαρτυρίες αυτές, βέβαια, χρονολογούνται από την κλασική περίοδο και εξής. Για τον λόγο αυτό, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν οι Κυκλαδίτες της 3ης χιλιετίας π.Χ. – που δεν άφησαν γραπτά τεκμήρια – χρησιμοποιούσαν τις ίδιες ή παρόμοιες ονομασίες για τα νησιά τους.

Οι Κυκλάδες ήταν κάποτε οι κορυφές των βουνών της Αιγαΐδος, μιας ηπείρου που καταποντίστηκε στο Αιγαίο πριν από 5 εκατομμύρια χρόνια. Πολλά από τα νησιά, ιδιαίτερα εκείνα που εκτείνονται νοτιοδυτικά της Αττικής και της Εύβοιας, είναι πλούσια σε κρυσταλλικά πετρώματα, όπως γρανίτη, γναύσιο, μάρμαρο και σχιστόλιθο. Αντίθετα, τα νοτιότερα νησιά, που βρίσκονται πάνω στο ηφαιστειακό τόξο του νοτίου Αιγαίου (Μήλος, Θήρα, Κίμωλος), έχουν αφθονία ηφαιστειογενών πετρωμάτων, όπως ο ανδεσίτης και ο οψιανός. Άλλες πηγές ορυκτού πλούτου, που αξιοποιήθηκαν σε διάφορες περιόδους της ιστορίας, περιλαμβάνουν τα κοιτάσματα χαλκού της Κύθνου, και μολύβδου και αργύρου της Σίφνου.

Οι Κυκλάδες είναι γενικά άνυδρες, με περιορισμένη χλωρίδα και πανίδα και μικρές εκτάσεις πρόσφορες για καλλιέργεια και κτηνοτροφία. Το κλίμα είναι ξηρό με μεγάλη ηλιοφάνεια και ελάχιστες βροχοπτώσεις. Οι δυνατοί άνεμοι, ωστόσο, που κυριαρχούν στο μεγαλύτερο τμήμα του χρόνου (και ιδιαίτερα το καλοκαίρι) κρατούν τη θερμοκρασία σε χαμηλά επίπεδα και ευνοούν τη ακτοπλοΐα.

The Cyclades are a group of small islands in the central-southern part of the Aegean Sea, forming a virtual land bridge between Mainland Greece and Asia Minor. Naxos, with an area of 428 sq. km. is the largest. The name Cyclades is used by Herodotus, Thucydides and several other ancient authors. According to Strabo, the Cyclades included Keos, Kythnos, Seriphos, Melos, Siphnos, Kimolos, Paros, Naxos, Syros, Mykonos, Tenos and Andros, which formed a circle around the sacred island of Delos. Thera, Ios, Sikinos, Pholegandros, Amorgos, Anaphi and some of the modern Dodecanese were included in the south Sporades. We should remember, however, that the earliest recorded use of the term Cyclades dates to the 5th c. BC. Whether the 3rd millennium BC inhabitants of the Cyclades used the same or similar names for their islands is unknown.

The Cyclades are in fact the peaks of the mountains of the Aegais, a landmass which was submerged in geological times, about 5 million years ago. Several of the islands, especially those located to the southwest of Attica and Euboea, are rich in crystalline rocks such as granite, gneiss, marble and schist. On the other hand, the southern islands (Melos, Kimolos, Thera), which are located along the arc of south Aegean volcanoes, are rich in volcanic rocks, such as andesite and obsidian. Other sources of mineral wealth include deposits of copper on Kythnos and both lead and silver, extensively used and exhausted in antiquity, on Siphnos.

The Cyclades have limited water resources, a restricted range of flora and fauna, and little farming land. The climate is dry, with prolonged periods of sunshine and little rainfall. However, the strong winds that prevail for most of the year, especially in the summer, help regulate the temperature and favour coastal navigation.

ΚΥΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ